class=”class-name”] W [/boombox_dropcap]
rozmowie z Brygidą Grysiak ( Newsweek), ks. Boniecki wyraził zaniepokojenie kierunkiem, w jakim zmierza polski Kościół. Zdaniem duchownego wierni ze względu na widoczne powiązania biskupów i księży z władzą świecką, czyli PiS, zauważają, że religia katolicka w Polsce stała się jawnym instrumentem politycznym.
Boniecki twierdzi, że Kościół w Polsce „przestał czynić pokój i stał się źródłem podziału”
przyznaje, że
„w świadomości katolików, chrześcijan, Kościół jest PiS-owski”, zamiast funkcjonować „ponad partiami”.
Boniecki odniósł się w tym kontekście przede wszystkim do dzielenia Polaków na lepszych i gorszych obywateli czy katolików, zauważając, że źródłem szerzenia takich poglądów w Kościele jest „niepewność swoich przekonań”.
Jednocześnie zaznaczył, że w kilku środowiskach katolickich dochodzi do jawnego segregowania wiernych ze względu na ich stanowiska polityczne.
– Niektóre grupy mają dziwne zamiłowania do wykluczania.
Radio Maryja wyklucza – zauważył ksiądz Boniecki.
Podkreślił też, że coraz więcej Polaków przestaje zauważać niebezpieczeństwo, jakie niesie za sobą narracja rozgłośni Tadeusza Rydzyka, a także opinie wygłaszane przez polityków partii rządzącej.
– Jesteśmy na tyle głupi, że wchłaniamy takie rozmaite typy propagandy i prania mózgu. Jak się ciągle słyszy, że ci są gorsi, ci są prawdziwi katolicy, ci nieprawdziwi, prawdziwi Polacy. Potem się nazwiska ludzi opatruje etykietami i tak na okrągło. Ludzie są bezkrytyczni, nawet nie wiedzieć kiedy to wchłaniają. Natomiast wierzący ludzie mają takie poczucie, że oni nie wiedzą czy oni są jeszcze w tym Kościele, czy nie są ze względu na swoje poglądy polityczne czy jakieś inne –
przestrzega
Nie na tym polega katolicyzm narodu, czy jego chrześcijaństwo, że w Sejmie krzyż wisi czy też nie wisi
Nie na tym polega katolicyzm narodu, czy jego chrześcijaństwo, że w Sejmie krzyż wisi czy też nie wisi – stwierdził w rozmowie z TVN24 i podkreślił, że w dobie postępującej laicyzacji społeczeństwa, nawet „obwieszenie kraju krzyżami” nie powstrzyma tego procesu.
Dodał też, że Kościół nie powinien osądzać i wykluczać, ale funkcjonować jako „struktura otwartych ramion”. Nie oznacza to jednak, że w kluczowych dla narodu kwestiach biskupi i księża muszą powstrzymywać się od zabierania głosu. Sam Boniecki, choć był objęty zakazem wypowiadania się w mediach publicznych, nie odżegnuje się od komentowania obecnej sytuacji, publikuje swoje teksty w „Tygodniku Powszechnym”. Pismo niejednokrotnie oskarżano o brak apolityczności, ale – jak zaznacza duchowny – celem jest ocena rzeczywistości, a nie opowiadanie się po konkretnej stronie politycznej sceny.
Tego samego Boniecki oczekuje od władz Kościoła
. – Biskupi nie są redakcją pisma, nie muszą w każdej sprawie zabierać głosu, ale są sprawy, w których mogliby po prostu się odezwać – apeluje ksiądz i podkreśla, że zdecydowanej reakcji episkopatu zabrakło w kluczowych kwestiach związanych ze zmianami funkcjonowania kraju,
a Kościół „powinien być takim głosem, który mówi narodowi, gdzie wchodzi na niebezpieczną drogę”.
Przykład?
Zawłaszczenie przez PiS Trybunału Konstytucyjnego.
Zdaniem Bonieckiego biskupi przegapili moment, w którym należało uświadomić Polakom, na czym polega podział władzy w państwie.
– Już wtedy, naprawdę, się o to prosiło. [Należało powiedzieć – przyp. red.] Jaką ma wagę konstytucja, która nie jest objawionym Pismem Świętym, na kolanach czytanym, ale coś ona znaczy. Taki po prostu wykład z katolickiej nauki społecznej, nie gromiąc nikogo, nie wyklinając. Powiedzieć jak jest, jak Kościół to widzi –
Ks. Boniecki za zagrożenie uznaje przede wszystkim postępującą „aprobatę społeczną rozmontowywania budowanego od lat systemu”.
– Przeraża mnie łatwość, z jaką są przyjmowane bardzo niebezpieczne zmiany, które nie mają żadnego wpływu na stosunek do tych, którzy je wprowadzają. – zauważa Boniecki.
Kara za poglądy „szerzące zamęt w umysłach wiernych”
Ksiądz Adam Boniecki to jeden z najbardziej wyrazistych głosów polskiego Kościoła. Jego opinie, nierzadko kontrowersyjne, otwierały przez lata drogę do dialogu duchownych i społeczeństwa, co nie zawsze podobało się władzom kościelnym.
Dlatego też w listopadzie 2011 otrzymał nakaz ograniczenia wystąpień publicznych do publikacji w „Tygodniku Powszechnym”, z którym związany jest od 1964 roku. Decyzja zapadła krótko po tym, jak biskup włocławski, Wiesław Mering, zarzucił krakowskiemu duchownemu popieranie Adama „Nergala” Darskiego i głoszenie poglądów „szerzących zamęt w umysłach wiernych”. Chodziło przede wszystkim o komentarz dotyczący obecności krzyża w sali sejmowej.
– Czy w polskim Sejmie powinien wisieć krzyż, czy nie? Uważam, że obie odpowiedzi są poprawne – powiedział wtedy Boniecki, odnosząc się do postulatów Ruchu Palikota, domagającego się usunięcia symboli religijnych z siedziby parlamentu.
Dziś ks. Boniecki podtrzymuje swoje stanowisko.
– Nie na tym polega katolicyzm narodu, czy jego chrześcijaństwo, że w Sejmie krzyż wisi czy też nie wisi – stwierdził w rozmowie z TVN24 i podkreślił, że dobie postępującej laicyzacji społeczeństwa, nawet „obwieszenie kraju krzyżami” nie powstrzyma tego procesu.
29 lipca 2017 roku decyzją prowincjała zakonu marianów, ks. Tomasza Nowaczka, nałożony na niego zakaz wypowiedzi w mediach został cofnięty. 17 listopada 2017 prowincjał zakonu marianów znowu zakazał duchownemu publicznych wypowiedzi, ograniczając je tylko do Tygodnika Powszechnego. W komunikacie wydanym przez kurię księży marianów napisano, że jego niektóre wypowiedzi są całkowicie sprzeczne z nauczaniem moralnym Kościoła.
Boniecki nie ukrywa , że jest świadomy kontrowersji, jakie mogą wzbudzać jego wypowiedzi. I zauważył, że podobne reakcje wywołuje papież Franciszek, który w sposób odmienny od swoich poprzedników w Watykanie mierzy się z problemami podejmowanymi w debacie publicznej na temat chrześcijańskiej moralności.
Nie te czasy…
w felietonach w ,,Tygodniku Powszechnym” ks. Boniecki pisze:
,,Oczywiście ludzie biją brawo, gdy z ambony słyszą potwierdzenie swoich fobii i uprzedzeń, ale kiedy usłyszą, co papież, najwyższy autorytet Kościoła, mówi np. o stosunku do uchodźców, entuzjazm jest wyraźnie mniejszy. Na niektórych działa jeszcze autorytet konkretnych kościelnych postaci, kiedyś prymasa Wyszyńskiego, Jana Pawła II, a dziś, z zachowaniem wszelkich proporcji, księdza Rydzyka. Nie jest to jednak żaden „rząd dusz”. Nie te czasy.
To, że biskupi bronią „nienegocjowalnych” – jak nazwał je Benedykt XVI – zasad moralnych, nie dziwi ani nie oburza. Jednocześnie należy pamiętać, że w ciągu historii
„chrześcijaństwo, sprzeciwiając się własnej naturze, stało się niestety tradycją i religią państwową”
(Benedykt XVI).
A „norma o charakterze religijnym nie może stać się prawem państwowym”
(Jan Paweł II).
Dlatego w walce o respektowanie wartości, w których Kościół widzi wartości ludzkie, nie wyłącznie religijne, musi sięgać nie po argumentację religijną, ale rozumową. Czy trzeba przypominać, ile razy walka polityczna prowadziła do instrumentalizowania religii i Kościoła?
Komfort, który Kościół-instytucja dzięki temu uzyskiwał, zawsze okazywał się „sprzeniewierzeniem się własnej naturze”.
Ktoś patrzący na walkę o to, żeby za wszelką cenę światu przyswoić wartości i zasady chrześcijańskie, miałby wrażenie, że nie za bardzo wierzymy w dobro Dobrej Nowiny, w piękno chrześcijańskich ideałów, w siłę przykładu i świadectwa katolickich rodzin, w formacyjną moc katechezy Kościoła, w samego wreszcie Pana Boga, i drżymy z lęku, że LGBT wszystko nam zniszczy, a sekularyzacja i seksualizacja młodego pokolenia doprowadzą do unicestwienia naszej tysiącletniej katolickiej wiary.
Tak więc powodowani niepokojem o los Kościoła i o przyszłość ich dzieci uczniowie i obrońcy Chrystusa stają do walki uzbrojeni w słowa, które ranią jak kamienie – albo po prostu w kamienie.
To prawda, Jezus mówił o kamienowaniu grzeszników, a nawet wskazał kolejność ciosów: „Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem” …. Wtedy nikt nie rzucił.
Kocham wolność
19 października Piotr Szczęsny podpalił się w ramach protestu przed Pałacem Kultury i Nauki w Warszawie. Według mediów wcześniej rozdawał przechodniom ulotki, na których spisał 15 powodów swojego czynu. Ulotki zawierały też wezwanie “do wszystkich Polek i Polaków, tych, którzy decydują o tym, kto rządzi w Polsce, aby przeciwstawili się temu, co robi obecna władza i przeciwko czemu on protestuje”
Homilia ks. Adama Bonieckiego z pogrzebu Piotra Szczęsnego
14 listopada na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie odbył się pogrzeb Piotra Szczęsnego.Pamiętna homilia w której ks. Boniecki żegna Piotra…
Testament Piotra jest krzykiem niepokoju, bezradności, protestu…
Żegnamy śp. Piotra. Człowieka, który jest jak krzyk, który rozdziera ciszę. Jak ogień, który z ciemności wydobywa kształt rzeczy w ciemnościach jakby nieobecnych, bo niedostrzegalnych. Krzyk – budzi strach. Ogień – budzi strach. Śmierć budzi strach.. – mówił w homilii ks. Boniecki
“Piotr był z tych, którzy widzą ostrzej, widzą to, czego większość ludzi nie dostrzega, czuje drgania sejsmiczne, których wielu nie czuje, widzi rysy na murze, stłuczony dzban i złamany kołowrót, widzi symptomy katastrofy. Wierzy, że może ostrzec. Wie, że to uczynić musi” – podkreślał ks. Boniecki.
“Mówią mi: z samobójcy robisz świętego. Nie jestem urzędem ogłaszającym świętych. Myślami stoję tam, na placu pod Pałacem Kultury i pytam: kim ja jestem, żeby osądzać czyn mego bliźniego?” – dodawał redaktor-senior “Tygodnika Powszechnego”.
“Zdumiewają mnie ci którzy śp. Piotrowi rzucają w twarz: niepotrzebna jest ta twoja męka, czyn nieadekwatny do sprawy. Twojego krzyku nie posłucha nikt. Tak mówią zadowoleni z siebie «sprawiedliwi». Człowiekowi, który swoją egzystencję, swoje «być», zamienił w krzyk, zamienił w ogień. W ból. Uważajcie, sędziowie swoich braci, wy, ani zimni, ani gorący – żebyście nie zostali wypluci z ust Boga” – dodawał ks. Boniecki.
“Na jeden szczegół chcę zwrócić uwagę: testament Piotra jest krzykiem niepokoju, krzykiem bezradności, krzykiem protestu. Ale jest krzykiem miłości, nie nienawiści” – mówił na zakończenie homilii.
Na cmentarzu przemawiał także bp Tadeusz Pieronek: “Nie pochwalam samobójstwa, ale