Wczorajszy strajk miał na celu uświadomienie, jak niebezpieczny kurs obrała szajka sterująca Polską. Poza kilkoma przypadkami, dziennikarze potraktowali sprawę poważnie, sztywno trzymając się planu protestu. Z drugiej strony, jak łatwo można było przewidzieć, stanął obóz “katolicko-prawicowy”. Jego reprezentanci głośno domagają się likwidacji niezależnych mediów i mentalnego powrotu do czasów stalinizmu. W tym towarzystwie poklasku szukał ksiądz Marek Radomski, próbując zabłysnąć w stylu, do którego przyzwyczaiła nas większość duchowieństwa.
#spalić #zaorać
Obserwując dyskusje na Twitterze, można zaobserwować pewną zależność. Im większy poziom manifestowanej wiary, tym większa chęć mentalnego zniewolenia. Nie mówię, że to bezwzględna reguła, aczkolwiek korelację widać na pierwszy rzut oka. Trudno zrozumieć, dlaczego ludzie mieniący się żarliwymi katolikami, mogą mieć tak pogardliwy stosunek do filozofii księdza Jerzego Popiełuszki i pontyfikatu Jana Pawła 2. Ojciec Święty poświęcił dużo miejsca na temat powołania dziennikarskiego. Model mediów, w którym polityk kieruje telewizją publiczną, a na temat partii rządzącej krajem można mówić wyłącznie jak o zmarłych – dobrze albo wcale, definitywnie jest daleki od jego ideału. Podobny manifest głosił Jerzy Popiełuszko – w swoich kazaniach mocno atakował system, podkreślając iż modus operandi ówczesnej władzy oparto na “obłudzie, kłamstwie, pozbawiając społeczeństwo swobody myśli i działania”.
Nasuwa się pytanie, dlaczego obecny Kościół wyznaje wartości, będące całkowitym przeciwieństwem drogi obranej przez wspomnianych kapłanów? Lwia część duchowieństwa forsuje pomysł zmiany polskiego systemu politycznego, dążąc by demokrację zastąpić “demokracją katolicką”. To wybuchowa mieszanka pomysłów wdrożonych w czasach stalinizmu, okraszona dozą religijności. Kler chyba nie może się pogodzić z faktem, że wielu pedofilów trafiło na wokandę w wyniku pracy dziennikarzy. Nikt inny, tylko niezależne media, ujawniły proceder tuszowania gwałtów na dzieciach i krycia zwyrodnialców, w którym udział brało wielu wpływowych duchownych. Niektórzy z nich musieli mocno to zapamiętać, nadszedł czas katolickiej vandetty. Wielu kapłanów aspiruje do tego, by decydować za nas wszystkich, jak mamy żyć, co oglądać i robić. Przy okazji doskonale zdają sobie sprawę, że mało prawdopodobne, żeby rządowe, pasożytnicze media, nagłośniły jakikolwiek skandal z ich udziałem. Księża chcą być poza kontrolą społeczną, dlatego tak bardzo przeszkadza im rzetelne dziennikarstwo. W imię walki o utrzymanie wysokiego statusu i bycia ponad prawem, widać u nich brak jakichkolwiek hamulców.
- Fizjoterapia – dla kogo to dobry kierunek studiów?
- Korzyści z posiadania piekarnika parowego w kuchni
- Mariusz Pudzianowski: Strongman, Przedsiębiorca i Szef z Charakterem!
- Skąpe stroje sportsmenek odkrywają waginę. Gigant odzieżowy wywołał skandal
- Światowa Rewolucja w Telewizji Cyfrowej: Nadchodzi Era TV 3.0. Integracja Telewizji i Usług Streamingowych
moim zdaniem to kościół odmóżdża a nie szeroka obiektywna wiedza
radomski tobie chyba dachówki kościelne na łeb spadły opowiadasz dyrdymały jak na kazaniu o jakimś bogu ktorego nie ma
My już mieliśmy demokracje socialistyczną, a teraz katolickom. Czarne zboki WALCIE SIĘ
Nie ma czegoś takiego jak “demokracja katolicka” To wymysł redaktora. Cały tekst jest prymitywną manipulacją czytelnikiem. Bo tu nie chodzi o te, że “wolne” media jako jedyne odkrywają grzechy niektórych duchownych. Te sprawy i tak by wyszły. Tu chodzi zalezność tych mediów od zagranicznych dysponentów. I zawsze w interesie państw obcych. A poziom merytoryczny jest często żenujący.
Oczywiście, że jest. To coś w stylu demokracji ludowej, tylko że kler odgrywa rolę klasy robotniczej. Tak, na pewno by wyszły. Ile afer pedofilskich ujawniły “pro-polskie” media?
Autor tego tekstu to skończony debil. Tradycyjnie przerost własnych fobii nad informacją. Wolne media – np Gówno Wyborcza – synonim kłamstw i mitomanii.
Gdyby kto z moich kolegów się spowiadał u mnie z tego, że czyta ten portal, to bym mu dał za pokutę napisanie ze sto komentarzy ewangelizacyjnych pod tekstami Pana Michała Janiszewskiego